Με εξιτάρει αυτό το status σου!!

Πως τα κάναμε όλα τόσο εύκολα αναρωτιέμαι. Πίνουμε καφέ με χίλια άτομα μαζί.  Δώσε προσοχή. Ανεβάζει φωτογραφία με το freddo espresso σε γυάλινο πουα ποτήρι, με καλαμάκι ριγέ πορτοκαλί ακουμπισμένο στο τραπεζάκι από ξύλο βελανιδιάς. Δίπλα χαλαρά τοποθετημένο το κασπό από την τελευταία κολεξιόν του ΙΚΕΑ με το παχύφυτο που τυγχάνει να είναι τελευταία πινελιά κι αυτό. Παραπλεύρως το λογοτεχνικό best seller «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι» στα μισά διαβασμένο μ’ ένα περίτεχνο σελιδοδείκτη. Μόδα κι αυτό. «Νιώθει» πανευτυχής, σχολιάζει. Τριακόσια-εικοσιπέντε like (325)  και αναρωτιέμαι..

Πρώτη σκέψη:  «Ποιος ο διακοσμητής».

 Δεύτερη σκέψη: «Τι άνετη κοπελιά, τα έχει βρει με τον εαυτό της » .

Τρίτη σκέψη: «Μα καλά, κάθε μέρα διαφορετικό καλαμάκι; Κολέκτορας θα είναι » .

Τέταρτη σκέψη: «Πω πω! Διαβάζει γρήγορα! Εχθές είχε ένα του Κρισναμούρτι. Μάλλον το ξεπέταξε ή το βαρέθηκε. Θυμάμαι και Χόρχε Μπουκάϊ αντιπροχθές δίπλα σε λαχανί ποτήρι (εικάζω με freddo espresso).

Κάθε μέρα διάβασμα; Κάθε μέρα φωτογραφία; Ταιριάζουμε!! Θα της στείλω μήνυμα για καφέ.

..Είχε μια ερωτική απογοήτευση η οποία συνέπεσε με μια επαγγελματική αποτυχία. Αποτέλεσμα αυτών η ίδια να πέσει σε μελαγχολία. Διαγνώσθηκε με κατάθλιψη από τον ψυχοθεραπευτή της, παρακολουθείτε εδώ και 7 μήνες. Μου είπε ότι δεν βγαίνει από το σπίτι οπότε της πρότεινα να πεταχτώ από εκεί εάν την έκανε να νιώθει πιο άνετα. Συμφώνησε.

Logout.

Ντύθηκα, αγόρασα ένα πακέτο πολύχρωμα καλαμάκια δώρο και ξεπόρτισα.

Παραγγείλαμε καφεδάκια, freddo espresso για εκείνη τελικά, διπλό espresso lungo για εμένα. Μιλήσαμε για ώρες. Δεν έβγαλε φωτογραφία το τραπεζάκι μας. Γίναμε φίλες και κατά ένα περίεργο τρόπο αποφάσισε να απενεργοποιήσει το λογαριασμό της στο facebook. Όταν τη ρώτησα το λόγο μου απάντησε: «Βιτρίνα, συνάμα άσχημα λούμπα».

..Ήταν η μέρα που ήπιαμε καφέ στη παραλία Θεσσαλονίκης χωρίς internet χωρίς status χωρίς like που αποφάσισε να γίνει φωτογράφος βλέποντας μόνο από το φακό της χαμόγελα αγνώστων και κρατώντας τις στιγμές τους για πάντα χωρίς να ξαναβγάλει φωτογραφία άψυχα τραπεζάκια από ξύλο βελανιδιάς.

Εγώ, ασχολήθηκα με τη διακόσμηση, δεύτερο πτυχίο. Ήταν αυτό που με είχε τραβήξει εξ αρχής πάνω της. Μέσω του αλτρουισμού και της χαλαρότητας έτυχε να δώσω αξία σ’ έναν άνθρωπο, να τον βοηθήσω και να βοηθηθώ. Δεν ήξερα τόσα πράγματα για τον εαυτό  μου τελικά.. Το λογαριασμό μου στο facebook δεν τον απενεργοποίησα όμως έχω γραφτεί σε ποικίλες ομάδες που αφορούν φύση, διακόσμηση, χειροτεχνίες, κήπους και χρώματα.. μ’ αρέσει.

Πλέον, αφιερώνω λίγα λεπτά μέσα στη μέρα, τόσο όσο χρειάζεται για να πάρω καινούργιες ιδέες για το επόμενο πρότζεκτ μου.